بررسی و مقایسه میزان بهبودی ضایعات اعصاب مدین و النار و عوامل موثر بر آن پس از توان بخشی

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت توان بخشی پس از ترمیم ضایعات اعصاب محیطی و شروع زودهنگام آن و نیز ارتباط آن با رشد حسی و حرکتی، هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه میزان بهبودی ضایعات اعصاب محیطی مدین و النار از نظر حسی و حرکتی و قدرتی و عوامل موثر بر این بهبودی پس از توان بخشی بعد از گذشت یک سال می باشد. مواد و روش ها: 33 بیمار دچار ضایعات اعصاب النار و مدین مراجعه کننده به مرکز توان بخشی دست ایران در کلینیک اسما که توسط یک جراح و یک درمانگر تحت درمان قرار گرفته بودند، از نظر حسی و حرکتی توسط دو درمانگر مجرب مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: 7/69% شرکت کنندگان مردان و 3/30% خانم ها با میانگین سنی 31 بودند. بیش ترین عصب آسیب دیده، النار (5/54%) بود و 3/30% ضایعات مربوط به مدین و 2/15% آسیب توام عصب النار و مدین بود. میانگین فاصله زمانی جراحی تا شروع توان بخشی 10 روز بود. بازگشت حس و حرکت در ضایعات عصب مدین در مقایسه با آسیب عصب النار، بیش تر و بهتر بود. مقایسه میانگین تغییرات ضایعات اعصاب النار و مدین در دو گروه مردان و زنان تفاوت معنی داری را نشان نداد. بر اساس آزمون آماری رگرسیون چند متغیره، سن مهم ترین عامل تاثیرگذار در بهبودی ضایعات اعصاب محیطی بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده بازگشت حس و حرکت در ضایعات عصب مدین بهتر از عصب النار بود. بهبودی حسی مهم ترین جنبه در درمان این ضایعات بوده و بر سایر جنبه های بهبودی آن ها موثر است. هم چنین نتایج نشان داد هر چه فاصله زمانی ترمیم تا شروع توان بخشی کوتاه تر باشد میزان بازگشت حس نیز بیش تر است و به عنوان یکی از عوامل موثر در بهبودی حس در این بیماران اهمیت دارد.